PKK’dan kaçan Zeliha anlattı: Dağda özgürlük var dediler, aklımla oynadılar

Adı Zeliha… Şırnak Silopi’de… PKK terör örgütü onu kandırdığında 18 yaşındaydı. Yıl 2014’tü. Mahallede biriyle tanıştığını ve isminin Hacı olduğunu söyleyen Zeliha, yaşadıklarını CNN Türk Özel Haberler Şefi Fulya Öztürk’e anlattı.

“Ailevi sorunlarım çoktu. Ailem çok baskı yapıyordu. Mahallede biriyle tanıştım. Hacı’ydı ismi. Beni ikna etti. Dedi, ‘Dağda özgürlük var. Kadınları çok seviyorlar’ Bilmem ne… Bayağı bir aklımla oynadı. Resmen aklımın içine girdi. sanki beynim aldı. Başka bir beyin koydu içine.”

“ORADA ÇOK KÖTÜ ŞEYLER YAPIYORLARDI”

“Dönmek istedim, izin vermediler. Hatta orada ağladım. Dedim, ‘Eve gitmek istiyorum.’ İzin vermediler. Silahı başıma doğrulttular. Dediler, ‘Bir adım atarsan seni öldürürüz.’ dediler. Bende korktum, geri çekildim. Zaten hep ağlıyordum. Orada çok kötü şeyler yapıyorlardı.

“ARKADAŞIMLA KAÇTIK, ROJGER DİYE BİRİ BİZİ YAKALADI”

• O Hacı ismindeki kişiyle evde çıkıyorsun. Cudi Dağı’na doğru çıktınız. Orada sizi karşıladılar. Bir mağara gibi bir yere mi gittiniz?

“Küçük bir mağaraydı. Fazla büyük değildi. Sadece küçücük bir yerdi. Ne battaniye vardı ne de herhangi bir şey. Sadece böyle oturmuşlardı. Biz gittiğimizde selam verdiler. Bize ilk önce çok iyi davrandılar. Ama öyle bir şey yoktu.”

“Irak’ta bize eğitim verdiler. Resmen bizim aklımızla oynadılar. Valla ideolojik bir eğitim vardı. Kitap veriyorlardı. Kitap okuyorduk. Kitaplardan anlamıyorduk. Zorla anlayacaksınız diyorlardı. Resmen şiddet yapıyorlardı. Ben mesela bir gün kaçmak istedim. Benimle bir arkadaşım kaçtık. Sonra Rojger diye biri bizi yakaladı. Yumruğu ağzıma vurdu.”

“SOĞUK SUYLA BANYO YAPIYORDUK”

• Nasıl bir yaşam alanı vardı?

“Çok kötü bir yaşam alanı var. Mesela bazen yemek yiyemiyorduk. Haftalarca belki yemek yiyemiyorduk. Bazen kuru ekmek vardı. Böyle çok sertti, onu yiyorduk. Bazen de yemek yoktu, hiç bulamıyorduk.”

• İhtiyaçlarınızı nasıl karşılıyordunuz?

“Gidiyorduk bir derede soğuk suyla banyo yapıyorduk. Banyo yapana kadar donuyorduk. Islak elbiselerimizle böyle gidiyorduk. Zaten bir elbisemiz vardı. O ıslak elbiseyi giyip öyle gidiyorduk”

“BAZI ARKADAŞLAR HASTALIKTAN ÖLÜYORLARDI”

• Hasta olmuyor muydunuz?

“Hasta oluyorduk ama doktora götürmüyorlardı. Mesela bazı arkadaşlar vardı orada, hastalıktan ölüyorlardı. Uyuz oluyorlardı. Doktora götürmüyorlardı. Orada ölüyorlardı.”

• Doktora nereye götürebilirlerdi?

“Kendi aralarında doktor var ama hiçbir işe yaramıyor o doktorlar.”

“‘DEAŞ’LA SAVAŞSIN, ÖLSÜN’ DEDİLER”

• Hiç eyleme katıldın mı?

“Yok. Eyleme katılmadım ama Şengal’e gittiğimde Sincar’a gittiğimde eyleme katıldım. Yani kaçtım, beni cezalandırmak için Şengal’e gönderdiler, Sincar’a gönderdiler. Onlar, ‘DEAŞ’la savaşsın, ölsün’ dediler. Gittim orada eyleme katıldım. Bir ay filan eyleme katıldım. Sonra Şengal’den kaçtım.”

“SİLOPİ’DE YERE ÇÖKTÜM, TOPRAĞI ÖPTÜM”

• 5 yıl boyunca kaç defa kaçmak istedin?

“7 defa zaten kaçtım, yine tutuklandım. Beni cezaevine gönderdiler. Beni dövdüler. Hatta hatırlıyorum… Saçımdan çekip yerde sürükleyerek götürdüler. Dedim, ‘Eve gitmek istiyorum.’ izin vermediler. Irak’a geldim, önce Peşmergelere teslim oldum. Peşmergeler bana bir teklif sundular. Dediler ki; ‘Avrupa’ya gitmek istiyorsan seni oraya gönderelim.’ ya da ‘Gel bize katıl, Peşmerge ol.’ Dedim, ‘Yok istemiyorum, Türkiye’ye gideceğim. Kendi ülkeme kavuşmak istiyorum.’ Onlar sonra ‘Tamam’ dedi. Beni Habur Sınır Kapısı’na gönderdiler. Zaten ilk geldiğimde Silopi’de yere çöktüm, toprağı öptüm. Dedim, ‘İyi ki ülkeme, aileme kavuştum.'”

• Seni kim karşıladı?

“Beni polis abiler karşıladı.”

“POLİS ABİLER GAYET İYİ DAVRANDILAR”

• Ne hissettin?

“Valla aslında ilk önce korktum. Çünkü orada psikolojimizle çok oynadılar. Sonra bir baktım demek öyle bir şey yok. Yani polis abiler gayet iyi davrandılar.”

• Tarih ne zamandı?

“2019’da döndüm.”

• Daha sonra bir hapishane süreci oldu mu?

“Cezaevine gittim. Orada 9 ay yattım. Sonra 3 Nisan’da tahliye oldum. Bu yıl çıktım.”

“ŞİMDİ ÇOK MUTLUYUM, KAFAM ÇOK RAHAT”

• Ailen ne dedi?

“Ailem çok mutlu oldu. Geldiğime çok mutlu oldular. Zaten beni ölü biliyorlardı. Geldiğimde çok mutlu oldular. Hatta polis abilerin ellerini, ayaklarını öptüler. ‘İyi ki bize kızımızı getirdiniz’ dediler. O derece şimdi çok mutluyum, kafam çok rahat. Kendi ülkemdeyim, Türkiye’deyim.”

“Benim de bir mesleğimin olmasını istiyorum.”

• Peki bir daha seni kandırabilirler mi?

“Hayır! Kesinlikle kandıramazlar. Buradan da oradaki arkadaşlarıma sesleniyorum. Evlerinize dönün. Gerçekten burada iyi bir yaşam var. Polis abiler hiçbir şey yapmıyor. Yani ailelerine kavuşsunlar. “