News
News
Marilyn Monroe’nun cesedinin 1962’de Brentwood’daki evinin yatağında -cansız bir halde, elinde telefon ve çevresinde reçeteli ilaçlar saçılmış halde – bulunmasından altı yıl önce çok daha keyifsiz koşullarda ölümden döndüğü ortaya çıktı.
Hollywood’un en ünlü ‘düzeltmeni’ haline gelen özel dedektif Fred Otash’ın heyecan verici yeni biyografisinden özel bir alıntı, aktrisin ölümle burun buruna gelmesinin olağanüstü hikayesini ilk kez ortaya çıkardı.
FREDDIE ADINDA BİR GARSON
1956 baharında bir cumartesi sabahıydı. Fred Otash, Beverly Hills’teki Nate ‘n’ Al’s’a hızlı bir kahvaltı için sabah 9’da geldi. Gösterişten uzak Yahudi şarküterisi uzun zamandır yerel şov dünyası patronlarının popüler uğrak yeri olmuştu. Rita Hayworth, Ava Gardner ve James Garner’ın müdavimleri arasındaydı; efsaneye göre her sabah erkenden bornozuyla krem peynirli simit almak için uğrayan Doris Day da o isimlerden biriydi…
Bir polis memuru ve özel dedektif olan Otash, uzun süredir hizmet veren garsonlar arasında ‘Freddie’ olarak biliniyordu.
Eski dostu Sidney Skolsky’nin (yazılarıyla Marilyn Monroe’nun bir yıldız olmasına yardımcı olan dedikodu köşe yazarı ve radyocu) gelişi, bu kadar yıldızlı müşteri görmeye alışkın olan lokanta müşterileri için bile alışılmadık bir olaydı.
Ancak 1953’ün en çok hasılat yapan filmlerinden biri olan ‘From Here to Eternity’nin gümüş saçlı yapımcısı E. Maurice Adler gerçekten dikkatleri üzerine çekti. Adler endişeyle Fred’in masasına doğru ilerlerken tüm gözler onun üzerindeydi.
Aslında daha iyi bir ruh halinde olması gerekirdi. Yakın zamanda 20th Century Fox’ta yapım sorumlusu olarak Darryl F. Zanuck’ın yerini almıştı. Stüdyo, kendisi de yeni bir terfi almış olan Monroe’nun başrolünü üstlendiği romantik bir komedi olan ‘Otobüs Durağı’ adlı devasa yeni bir yapım üzerinde çalışıyordu.
“MARILYN ORTADAN KAYBOLDU”
Bir yıl süren müzakereler ve yasal manevralardan sonra Monroe, yedi yıllık bir süre içinde kendisine film başına 100 bin dolar (bugün yaklaşık 1,1 milyon dolar) gibi şaşırtıcı bir miktar ödemeyi kabul eden 20th Century Fox ile yeni bir sözleşme imzaladı. Stüdyo ayrıca hikâyesine, yönetmenine ve görüntü yönetmenine onay vermişti. Bu benzeri görülmemiş bir anlaşmaydı.
Skolsky kahvaltıyı ayarladı. Otash, Adler’le hiç tanışmamıştı ama gergin olduğu belliydi.
Kısa tanıtımlar ve hoş sohbetlerden sonra Adler doğrudan konuya girdi.
“Marilyn ortadan kayboldu” diye homurdandı.
‘Ne demek ortadan kayboldu?’ Otash sordu.
Adler, Marilyn’in önceki gün sette işe gelmediğini ve haber de vermediğini söyledi. Son 24 saat içinde kimse onu görmemiş ya da ondan haber almamıştı; hatta New York’ta bulunan ve hasta olduğundan endişelenen yeni evlenecek kocası oyun yazarı Arthur Miller bile.
Monroe’nun dengesiz davranışı Adler’e zaten çok fazla zaman ve paraya mal olmuştu.
ŞÜPHE UYANDIRAN OLAYLAR
Üzerindeki baskı setteki herkes için açıktı. Şu ana kadar zaten şiddetli anksiyeteden muzdaripti. Yakın zamanda ‘sinir gerginliği’ nedeniyle uzun süreli hastaneye kaldırılması, filmin bütçesini çok aşmasına neden olmuştu.
Adler, elinden gelse onu kovacağını ve rolü yeniden düzenleyeceğini söyledi ancak çekimler artık yarı yoldaydı ve geri dönüş yoktu. Stüdyo onun olmadığı her gün yaklaşık 40 bin dolar kaybediyordu.
Adler’in Monroe’yu bir an önce bulup sete geri döndürmesi için Otash’a ihtiyacı vardı. Aksi takdirde filmi büyük bir kayıpla kapatmaktan başka çareleri kalmayacaktı.
Otash ofisine vardığında birçok dosyasını karıştırmaya başladı ve Monroe ile şüpheli bir bağlantısı olan herhangi birini aradı.
Bir müvekkil aracılığıyla, daha önceki bir davada oyuncuyla ilişkisi fark edilen ve bilinen bir suçlunun adı kendisine verildi. Bu adam iyi bir haber değildi. Kendisi bir uyuşturucu satıcısıydı ve eroin bağımlısıydı.
GİZLİCE İZ SÜRDÜLER
Her ne kadar Marilyn, içki ve haplarla ilgili bilinen tüm sorunlarına rağmen hiçbir zaman ağır uyuşturucu kullanmamış olsa da, onun uzun süreli ortadan kaybolması Otash’ı endişelendiriyordu.
Hemen Monroe’nun eski kocası Joe DiMaggio’nun kişisel özel dedektifi olan Barney Ruditsky’yi işe aldı ve onu kendi ekibinden biriyle, Norman Placey adında bir dedektifle ortak yaptı.
İkili işe demiryolu, otobüs ve havayolu kayıtlarını kontrol ederek başladı ancak sonuç elde edemedi.
Ancak Otash, Skolsky gibi dedikodu köşe yazarlarından, film yıldızlarının dikkatlerden uzak seyahat etmek istediklerinde genellikle takma adla seyahat rezervasyonu yapan bir seyahat acentesini kullanacaklarını biliyordu. Köşe yazarları bu bilgi için alt düzey ajans katiplerine para ödüyorlardı.
Otash, tanınmış bir seyahat acentesi köstebeğini aradı ve – Marilyn’in ortadan kaybolması üzerine medyada fırtına koparmak için aradığı ismi açıklama riskine girmek yerine – son iki hafta içinde yapılan her rezervasyonun defterleri için cömert bir ödeme yaptı.
LİSTEDEKİ TANIDIK İSİM
Daha sonra Monroe’nun kullanmış olabileceği bir takma ad bulmak için ajans listelerini taradı.
‘İnci Fırıncı’ ismi gözüne çarptı. ‘Gladys’ Pearl Baker, Monroe’nun annesiydi.
Otash, Ruditsky ve Placey’yi derhal ajans kayıtlarında belirtilen adrese gönderdi. Santa Barbara’daki ucuz, köhne bir motelin adresiydi…
Ruditsky vardığında yakındaki bir telefon kulübesinden Otash’ı aradı.
Otash bir ikilemle karşı karşıya kaldı; Odaya pat diye girmeli miydi? Marilyn yetişkin bir kadındı ve kendi eylemlerinden sorumluydu. Eğer pire dolu bir motelde beş para etmez bir adamla birlikte yaşamak istiyorsa bu onun hakkıydı. Bu dedektiflerin onun odasına girmeye ve aslında onu kendi isteği dışında film stüdyosuna götürmeye yasal hakları yoktu.
Ancak bunun küçük bir risk olduğuna karar verdi. Bu stüdyoların aktrisleri (Marilyn dahil) üzerinde o kadar çok gücü vardı ki, onun polise gidip kariyerini ve itibarını zedeleme riskine girmeyeceğinden emindi.
Devam izni verdi.
Ruditsky ve Placey teslimatları olduğunu söyleyerek kapıyı çalarken, bir erkek sesi hemen orada olacağını söyleyerek cevap verdi. Kapı, aralandığında söz konusu eroin bağımlısı ortaya çıktı. Üzerinde boxer dışında hiçbir şey yoktu.
CENİN POZİSYONUNDA, ÇIPLAK VE HAREKETSİZ YATIYORDU
Ruditsky adamı kenara itip odaya daldı. Gördüklerine inanamadı.
Monroe yatakta cenin pozisyonunda çıplak ve hareketsiz yatıyordu. Odanın her tarafına iğneler, şırıngalar ve diğer uyuşturucu malzemeleri saçılmıştı.
Hızlı bir şekilde nabzını kontrol ettikten ve bilincinin kapalı olduğunu ancak hala hayatta olduğunu belirledikten sonra vücudunu bir çarşafla örttü.
Ruditsky telefonda Otash’a durumu bildirirken Placey şaşkın uyuşturucu bağımlısına giyinmesini emretti.
Otash, Ruditsky’ye Monroe’nun acil tıbbi müdahaleye ihtiyacı olmadığından emin olmasını söyledi ve kendisi Adler’e telefon ederek keşiflerini bildirmesi için beklemede kalmasını söyledi.
“TÜM İZLERİ SİLİN”
Adler, Monroe’nun motelden güvenli bir şekilde götürülmesini ve oradaki varlığına dair tüm izlerin silinmesini istedi.
Otash’a, güvenli bir hastaneye götürmek üzere olay yerine bir ambulans göndereceğini söyledi.
Ruditsky’nin hattına geri dönen Otash, ona ortalığı temizlemesini ve serserileri en yakın otobüs durağına götürmesini, orada ona San Francisco’ya tek yön bir bilet almasını ve bunların hiçbirinin yaşanmadığını ona anlatmasını emretti.
En son Pasifik Sahil Otoyolu’nda otostop yaparken görüldü.
Marilyn, Hollywood’daki gizli bir özel klinikte iyileşti ve birkaç gün sonra sete geri döndü.
Basın onun yokluğunu sorduğunda, bir stüdyo yayıncısı onun daha önce hastaneye yatırılmasının ardından yalnızca birkaç gün daha dinlenmeye ihtiyacı olduğunu açıkladı.
Otobüs Durağı’nın son sahneleri çekildi ve film Ağustos 1956’da gösterime girdi. Marilyn, performansıyla kariyerinin en iyi eleştirilerinden bazılarını aldı.
Kıdemli New York Times eleştirmeni Bosley Crowther şunu yazmıştı:
‘Marilyn Monroe sonunda oyuncu olduğunu kanıtladı.’
